Hoe iemand slikt, kan exact vastgesteld worden met fluorescentietechniek. Met deze zogenoemde Payne-techniek is te zien of de tongpunt addentaal of interdentaal komt tijdens een slik. Ook wordt aangetoond of het dorsum van de tong al dan niet goed aangezogen wordt tegen het palatum: een voorwaarde voor een goede slik. Indien de tong goed wordt aangezogen tijdens de 1.500 tot 2.000 keer dat men slikt per dag, heeft dat vanzelfsprekend een grote invloed op een correcte transversale ontwikkeling van de bovenkaak. Want bij vrijwel alle verkeerde slikkers met een lage tongligging, is een verstoorde transversale verhouding te zien.
Pasta met de dikte van mosterd
Voor het uitvoeren van de Payne-techniek wordt gebruik gemaakt van Payne-pasta (pepermuntsmaak of aardbeiensmaak), een disposable spateltje, een mondspiegel en een Payne-lamp. Om de Payne-techniek goed uit te kunnen voeren, is het belangrijk dat de Payne-pasta de juiste consistentie bevat. Niet te dun en zeker niet te dik. Een juiste consistentie komt overeen met de dikte van mosterd. Roer de Payne-pasta regelmatig goed door, om te voorkomen dat de pasta hard wordt. Verdun het zo nodig met een paar druppeltjes water. Hiervoor kunt u een pipetje gebruiken. Zo voorkomt u dat er te veel water ineens toegevoegd wordt en de Payne-pasta juist weer te dun wordt. Laat het potje Payne-pasta verder niet te lang open staan, waardoor het de kans krijgt uit te drogen. Sluit het potje dus direct na gebruik.

Keiharde brok
In de praktijk merken we dat de pasta regelmatig in een te harde vorm wordt gebruikt, waardoor de Payne-techniek niet lukt. Met als extreem voorbeeld de pasta op de foto, die één keiharde brok is geworden. Mocht uw Payne-pasta er zo uitzien, dan kunt u beter een nieuw potje aanschaffen. Houdt u de consistentie van de Payne-pasta optimaal met de bovenstaande tips, dan kunt u een aantal jaren vooruit met de inhoud van een potje pasta.
Payne-pasta en de andere toebehoren voor het toepassen van de Payne-techniek, zijn te bestellen in de webshop.