Leerzaam, inspirerend en overweldigend. Dr. German Ramirez-Yañez nam de 140 aanwezigen tijdens het OMFT-symposium mee in zijn grote kennis en kunde rondom oro-myofunctionele therapie. Zeven uren lang wist hij het publiek te boeien met een stortvloed aan informatie die van begin tot eind duidelijk en nuttig was.
In vier lezingen maakte dr. Ramirez voortdurend verbindingen tussen de vakgebieden van de aanwezigen: tandartsen, mondhygiënisten, osteopaten en (in OMFT gespecialiseerde) logopedisten. Het tijdig signaleren van afwijkende mondgewoonten en het stellen van de juiste diagnose, ziet hij als vanzelfsprekende en voorwaardelijke eerste stap voor een effectieve aanpak. Aan de hand van de theorie en een aantal casussen ging hij daarom de diepte in rondom fysiologie en de werking van de spieren. Daarbij puttend uit zijn meer dan 30 jaren ervaring met het onderzoeken, bestuderen en behandelen van malocclusies en orale disfuncties op jonge leeftijd. Zijn credo: eerst goed weten hoe het werkt, zodat daarna de juiste oefeningen gedaan kunnen worden om functies in de mond te herstellen. “Weet aan welke spier je moet werken, anders ben je therapie aan het geven waarmee je op goed geluk aan het schieten bent; misschien wel met een averechts effect”.
Wat dat betreft vindt Ramirez dat de westerse medische wetenschap nog steeds veel teveel gericht is op het verzachten van symptomen, zonder daadwerkelijk naar de oorzaken te zoeken en die te voorkomen of te herstellen. Wat OMFT betreft betekent dit dus: altijd de aandacht blijven richten op het herstellen van de functies van de spieren. Met de tong als krachtigste beïnvloeder. “Waarom de tong, die heel veel problemen kan veroorzaken bij afwijkend gebruik, niet inzetten om het ook weer te herstellen?”, aldus dr. Ramirez.
Negatieve effecten mondademen zwaar onderschat
Tijdens het symposium maakte dr. German Ramirez zijn status in de OMFT-wereld waar door over tal van onderwerpen boeiend te vertellen en ogen te openen. Bijvoorbeeld door een directe relatie te leggen tussen mondademen en het krijgen van hartproblemen en een veel hogere kans op kanker. Hier refereerde hij aan het onderzoek van de Amerikanen Gregg Semenza en William Kaelin en de Brit Sir Peter Ratcliffe naar het ontrafelen van de moleculaire celreactie op zuurstofverandering. Zij ontvingen daarvoor dit jaar de Nobelprijs voor Fysiologie/Geneeskunde. Hun onderzoek toont onder meer aan dat cellen die onvoldoende zuurstof krijgen als het ware de strijd aan gaan tegen dit tekort en hierdoor een makkelijker doelwit zijn voor kanker. Ramirez hierover: “Het effect van mondademen in plaats van neusademen wordt zwaar onderschat. Heeft invloed op elke cel in je lichaam en doet die cellen schade aan. De zuurstofopname door de longen is met mondademen significant lager, met alle gevolgen van dien. Mondademen zorgt er bovendien voor dat het lichaam meer CO2 uitstoot. De nieren gaan dat herstellen door bicarbonaat (natriumwaterstofcarbonaat) aan te maken en om dat te kunnen, lozen zij belangrijke mineralen als magnesium en calcium via de urine. Mondademen is oprecht funest te noemen voor de algehele gezondheid”.
‘The nose is for breathing, the mouth is fot eating’
Ramirez ziet een grote verantwoordelijkheid voor tandartsen, kno-artsen, mondhygiënisten, orthodontisten en logopedisten om mondademen als probleem nadrukkelijker op kaart te krijgen. Hen inzicht bieden in de verstrekkende gevolgen, is hiervoor een eerste stap. Van daaruit kunnen alle specialisten en behandelaars hun cliënten (en hun ouders/verzorgers) goede voorlichting geven en hen motiveren tot de juiste manier van ademen. Daarvoor gebruikt dr. Ramirez zijn mantra: “The nose is for breathing, the mouth is for eating”.
Boeiend van begin tot eind
De ongewenste effecten van een verkeerde ligging tijdens het geven van borstvoeding, waren een andere eye opener. Door de baby niet in de gebruikelijke rugliggende positie te voeden, worden meteen vanaf de geboorte de juiste mondgewoonten gestimuleerd, toonde Ramirez aan. Met een niet aflatende gedrevenheid bleef hij de zaal van begin tot eind boeien met deze en andere inzichten. Dat deed hij op een toegankelijke manier, met volop ruimte voor het stellen van vragen.
